Od lat obcuję z fotografią, na różne sposoby – oglądam fotografie, piszę o fotografii i fotografuję. Nie da się ukryć, że rodzaj pracy jaki wykonuję (dziennikarstwo) wpłynął na sposób w jaki patrzę przez obiektyw. Wolę więc fotodziennikarstwo i fotoreportaż od fotografii studyjnej, architektonicznej czy pejzażowej.
Najbardziej lubię fotografować ludzi. Moją specjalnością są portrety fotoreporterskie realizowane na ulicy, na łonie natury, w ciekawych architektonicznie przybytkach sztuki, w domu, w pracy, w zaaranżowanej scenerii lub na dachu budynku w którym mieszkam w Rzymie…
Staram się uchwycić ludzi „na gorąco“, w ich naturalnych pozach, gdy wykonują naturalne gesty i mają naturalny wyraz twarzy. Nie tworzę wyidealizowanego wizerunku i sztucznego piękna. Próbuję wydobyć i pokazać osobowość fotografowanego człowieka, jego charakter, typ. Interesuje mnie bardzo spojrzenie, oczy które są źródłem wewnętrznego światła.
Do moich zdjęć nie pozuje się długo i nie koniecznie trzeba być modelką lub modelem. Fotografuję zwykle teleobiektywem, z odległości i używając krótkich czasów. Choć lubię „strzelać“ zdjęcia, podstawą mojej fotografii jest zawsze kompozycja i złota proporcja, stosowana już w chwili patrzenia, a nie w czasie obróbki komputerowej. Lubię zarówno kolor, jak i fotografię czarno-białą.
